Chaumont-sur-Loire- Muides-sur-Loire (42 km)

We zijn slow starters. Bij vertrek van een eensterrige camping municipal komen we nog langzamer op gang, en zeker als de plaatselijke bakker niet meer langs komt. Dat betekent tentje opbreken, terug naar het dorp, bij de bakker langs en een café-bat zoeken voor een bak koffie. Die was dit keer zo lekker dat we er twee namen voor we echt op weg gingen.

De route gaat lang niet alleen langs de Loire. Regelmatig pakt hij een zijriviertje. In Candé-sur-Beuvron bezochten we een alleraardigst kerkje met prachtige glas-in-loop ramen en muurschilderingen. Het kerkje wordt nergens beschreven; blijkbaar is er teveel van dit soort kerkjes in de regio. We kwamen nog wel de pastoor tegen bij de dorpskruidenier maar vergaten te vragen naar welke heilige de kerk was vernoemd. Zonde.

Op naar Blois over hobbelige asfaltweggetjes. De oude Van Scheppingen die in mijn jeugd de gaten in de Osdorperweg wegwerkte deed het beter.

En nu ik toch een jeugdherinnering ophaal, aan Blois heb ik ook een bijzondere. Aan het eind van de middelbare school lifte ik met een bevriende klasgenoot naar Spanje. Vertrekpunt was de Utrechtse brug aan toen nog de rand van Amsterdam. Al gauw stopte er een auto met een wat gebrekkig Nederlands sprekende chauffeur. Het moet een van de eerste gastarbeiders zijn geweest, die in zijn eentje in zijn eendje naar Marokko ging. Gezinsherenigingen vonden toen nog niet in Nederland plaats en de meeste kruisingen waren nog gelijkvloers. Rechts had niet altíjd voorrang. Maar soms ontbraken de voorrangsbordjes, net zoal er nu fietsbordjes verdwenen zijn of verplaatst. Dat leverde een aantal hachelijke momenten op en bij Meaux scheidden zich onze wegen. Ook al hadden we nog wel even meegekund, we wilden eerst Parijs bezoeken. Na twee dagen gingen wij verder en kregen bij de Porte d'Orléans, het kan ook de Rue of de Place d'Italie zijn geweest, een lift van een Rolls Royce. De enige voorwaarde die de chauffeur stelde was dat we Engels met hem zouden spreken. Als we daar spraakwater voor nodig hadden konden we in het barretje in de rug van de bijrijdersstoel terecht. Een onvergetelijke rit volgde. Waar we het over gehad hebben weet ik niet meer en of ik de chauffeur ooit verstaan heb ook niet. Feit is dat we heelhuids in Blois aankwamen en ons in het feestgewoel van de 14de juli konden storten. En wie kwamen we daar tegen? De eerste Nederlandse Marokkaanse gastarbeider op weg naar huis. Zijn eendje had het begeven.

Dat was Blois. We zijn nog twintig kilometer doorgereden met windkracht vier pal tegen en hebben de tent voor twee nachten op de Belle Vue camping in Muides-sur-Loire, inderdaad met prachtig uitzicht op de rivier, opgezet. Morgen gaan we het kasteel van Chambord bezoeken, zonder bagage.