Dag 17: Labouheyre - Peyrehorade (101 km)
1 juni 2016 - Peyrehorade, Frankrijk
1 juni, een heuglijke dag, veel campings gaan vandaaag open. Dus zetten we onze zinnen op kamperen in Dax of iets zuidelijker nog, in Peyrehorade of Sorde l'Abbaye.
De eerste 60 km waren een voortzetting van het laatste deel van de tocht van gisteren over de lange rechte landwegen van Les Landes, dunner bevolkt dan Flevoland. Een overstekend hert kon de monotonie niet doorbreken, een dode egel evenmin. Uit verveling heb ik de teltraptechniek die ik voor het serieuze klimwerk heb ontwikkeld op deze lange leegte uitgeprobeerd. Niet voor herhaling vatbaar, tenzij je in slaap wilt vallen.
In een van de plaatsjes waar ik stopte om wat te eten, en als enige gast op het terras, niet verder kwam dan een lekkere café au lait, werd ik aangesproken. Het duurde even voor ik dat doorhad. Nog langer duurde het eer de aanspreker begreep dat hij met een hardhorende te doen had. Het was een Franse wandelaar uit Le Puy die naar Compostella wilde maar zich bedacht had omdat hij dat te druk vond. Hij was nu op weg naar het noorden en maakte er maar een rondje Fankrijk van. Hij wilde weten of er veel autoverkeer op de D143 was. Neen dus. En au revoir. Waar zal hij de Nieuw Zeelandse ontmoeten en tot welke hoogte zal hun conversatie stijgen, if any?
De laatste 30 à 40 kilometer, na de oversteek van de Adour, veranderde het landschap en dat kwam het gemoed ten goede. We zijn ondertussen in Frans Baskenland beland. Plaatsnamen worden naar goed Fries voorbeeld, in twee talen aangegeven. Bénesse-lès-Dax is in het Basks Venèssa l'Acqx, een prachtig scrabblewoord. Kom daar met Tietjerkstradeel maar eens om.
Veel onaangename verrassingen ben ik nog niet tegen gekomen tijdens de tocht. Lastige momenten waren er wel, zoals het vinden van een overnachtingsplaats of "route barrée', een wegversperring. Vandaag spanden ze samen. Met nog 3 km te gaan naar de camping van Sorde l'Abbaye, doemde er zo'n geel bord op met Route Barrée over 700 meter. Tot nu toe konden we er altijd door- of langskomen. Dit keer niet. De schade was niet groot. Ik ben in Hotel Le Central in Peyrehorade terecht gekomen, een leuke dorpsherberg met een geweldige keuken. Daar heb ik me de maaltijd heerlijk laten smaken in het onderhoudende gezelschap van Sjef en Frans, twee Vlamingen, ook op weg naar Santiago.
Morgen moet ik al snel beslissen welke route ik neem. Ik denk dat het toch de Navarra-route wordt naar Roncevalles en Pamplona, inderdaad over St. Jean-Pied-du-Port.
De eerste 60 km waren een voortzetting van het laatste deel van de tocht van gisteren over de lange rechte landwegen van Les Landes, dunner bevolkt dan Flevoland. Een overstekend hert kon de monotonie niet doorbreken, een dode egel evenmin. Uit verveling heb ik de teltraptechniek die ik voor het serieuze klimwerk heb ontwikkeld op deze lange leegte uitgeprobeerd. Niet voor herhaling vatbaar, tenzij je in slaap wilt vallen.
In een van de plaatsjes waar ik stopte om wat te eten, en als enige gast op het terras, niet verder kwam dan een lekkere café au lait, werd ik aangesproken. Het duurde even voor ik dat doorhad. Nog langer duurde het eer de aanspreker begreep dat hij met een hardhorende te doen had. Het was een Franse wandelaar uit Le Puy die naar Compostella wilde maar zich bedacht had omdat hij dat te druk vond. Hij was nu op weg naar het noorden en maakte er maar een rondje Fankrijk van. Hij wilde weten of er veel autoverkeer op de D143 was. Neen dus. En au revoir. Waar zal hij de Nieuw Zeelandse ontmoeten en tot welke hoogte zal hun conversatie stijgen, if any?
De laatste 30 à 40 kilometer, na de oversteek van de Adour, veranderde het landschap en dat kwam het gemoed ten goede. We zijn ondertussen in Frans Baskenland beland. Plaatsnamen worden naar goed Fries voorbeeld, in twee talen aangegeven. Bénesse-lès-Dax is in het Basks Venèssa l'Acqx, een prachtig scrabblewoord. Kom daar met Tietjerkstradeel maar eens om.
Veel onaangename verrassingen ben ik nog niet tegen gekomen tijdens de tocht. Lastige momenten waren er wel, zoals het vinden van een overnachtingsplaats of "route barrée', een wegversperring. Vandaag spanden ze samen. Met nog 3 km te gaan naar de camping van Sorde l'Abbaye, doemde er zo'n geel bord op met Route Barrée over 700 meter. Tot nu toe konden we er altijd door- of langskomen. Dit keer niet. De schade was niet groot. Ik ben in Hotel Le Central in Peyrehorade terecht gekomen, een leuke dorpsherberg met een geweldige keuken. Daar heb ik me de maaltijd heerlijk laten smaken in het onderhoudende gezelschap van Sjef en Frans, twee Vlamingen, ook op weg naar Santiago.
Morgen moet ik al snel beslissen welke route ik neem. Ik denk dat het toch de Navarra-route wordt naar Roncevalles en Pamplona, inderdaad over St. Jean-Pied-du-Port.
Geweldig dat je al zo ver bent . Ik geniet van je verhalen . Valt het nu wel mee met het weer , Hier is het ook niet best warm en met een hoge vochtigheids graat . veel succes nog groeten marga
Veel succes en we blijven lezen (husband leest ook stiekem mee!)
veel succes maar weer.