Dag 18: Peyrehorade - St. Jean-Pied-de-Port (70 km)
2 juni 2016 - Saint-Jean-Pied-de-Port, Frankrijk
Bij vertrek motregende het. Niet zo erg dus dat het kamperen gisteren niet doorging. Vanwege de wegversperring moest ik via een alternatieve weg weer op de hoofdroute komen. Dat was op de kaart een geel weggetje in plaats van een witte, drukker dus. Maar wel met een groen lijntje erlangs om aan te geven dat de weg van uitzonderlijk schoonheid is. Dat zal dan wel vanwege het uitzicht op de Pyreneeën zijn, maar die waren niet te zien.
Rond het middaguur klaarde het op en wisten we ons omringd door de uitlopers van de Pyreneeën met flinke toppen om ons heen. Wat is het mooi als je hoger rijdt dan de roofvogel vliegt en deze door de lucht soleert en voleert. Via het dal van de Bidouze zijn we de Pyreneeën binnengedrongen. Ik kon altijd genieten van de prachtige helikopterbeelden als de toercaravaan door de bergen trok. Nu fietste ik er zelf.
Het was een pittige rit met aardig wat klimmen en iets minder dalen. We zitten nog steeds maar op amper 150 meter. Dat moeten er morgen 1067 worden. Ik.ben benieuwd. Ik heb de teltraptechniek verfijnd, het linkerbeen telt nu ook mee.
St. Jean-Pied-de-Port is de toegangspoort tot de Pyreneeën en verzqmelpunt van pelgrims die hier naar Spanje oversteken. En behoorlijk toeristisch. Het wemelt er van de wandelaars en de fietsers. Ook op de camping municipal staan vier andere fietsers, waarvan een op een eenwieler. De inschrijving op de camping werd op typisch Franse wijze verzorgd door een gemeenteambtenaar die daarvoor buiten kantoortijd naar de camping was gekomen. In een journaal met veel kolommen werden de bijzonderheden aangegeven dat resulteerde in een bepaald bedrag dat vervolgens in een langwerpig bonnenboekje werd overgebracht, met drie doorslagen. Ik was hem 10 euro 22 verschuldigd en kon dat nog gepast betalen ook. In Frankrijk tellen de kleintjes nog mee.
Rond het middaguur klaarde het op en wisten we ons omringd door de uitlopers van de Pyreneeën met flinke toppen om ons heen. Wat is het mooi als je hoger rijdt dan de roofvogel vliegt en deze door de lucht soleert en voleert. Via het dal van de Bidouze zijn we de Pyreneeën binnengedrongen. Ik kon altijd genieten van de prachtige helikopterbeelden als de toercaravaan door de bergen trok. Nu fietste ik er zelf.
Het was een pittige rit met aardig wat klimmen en iets minder dalen. We zitten nog steeds maar op amper 150 meter. Dat moeten er morgen 1067 worden. Ik.ben benieuwd. Ik heb de teltraptechniek verfijnd, het linkerbeen telt nu ook mee.
St. Jean-Pied-de-Port is de toegangspoort tot de Pyreneeën en verzqmelpunt van pelgrims die hier naar Spanje oversteken. En behoorlijk toeristisch. Het wemelt er van de wandelaars en de fietsers. Ook op de camping municipal staan vier andere fietsers, waarvan een op een eenwieler. De inschrijving op de camping werd op typisch Franse wijze verzorgd door een gemeenteambtenaar die daarvoor buiten kantoortijd naar de camping was gekomen. In een journaal met veel kolommen werden de bijzonderheden aangegeven dat resulteerde in een bepaald bedrag dat vervolgens in een langwerpig bonnenboekje werd overgebracht, met drie doorslagen. Ik was hem 10 euro 22 verschuldigd en kon dat nog gepast betalen ook. In Frankrijk tellen de kleintjes nog mee.
Dus, nu de laatste stop vóór Spanje. Aan de andere kant van de Pyreneeën rol je vanzelf naar beneden, maar nu eerst een portie 'potentiele energie' opbouwen.
Succes!
Groeten,
Francien en Michiel
Heel veel succes morgen.
Rina
leuk om je te volgen
gr Clary en Job