Dag 25: Mansilla de las Milan - El Ganso (91 km)
9 juni 2016 - El Ganso, Spanje
De uiterst goed gedocumenteerde website van Mat Knaapen (perfietsnaarsantiago.wordpress.com) die ik ook geconsulteerd heb voor mijn reis, vermeldt dat er zich in 2015 meer dan 262.485 pelgrims hebben gemeld bij het pelgrim bureau in Santiago. Omdat 2016 een heilig jaar is worden er dit jaar nog meer verwacht. De meesten schijnen te vertrekken uit León waar ik vandaag aan onderlangs ben gereden. Ik was dus voorbereid op een treffen met een groot aantal pelgrims. Dat viel erg mee, of tegen als u wilt. Tijdens de lunch trof ik wel een viertal Vlamingen op de fiets, waarvan twee op een elektrische. Aan de lichaamsbouw was wel te zien wie het waarop deed.
Ook heb ik via de genoemde website duidelijk gekregen hoe het nu zit met die St. Jacob de apostel, en de matamores, de Morendoder die negen eeuwen later hielp de Moren te verslaan. Het schijnt om een mythische verschijning te gaan van een man te paard die daarbij geholpen heeft. Het verhaal wil dat St. Jacob daarvoor even uit zijn graf zou zijn opgestaan, dat lag toch vlakbij, zijn resten liggen immers in Santiago de Compostella, het Jerusalem van het Westen. ( Ik laat het raadsel van programmering van de 'Vide Grenier' feesten maar voor wat het is; die schuurtjes zijn nu inmiddels toch leeg).
Na veel wikken en wegen heb ik León dus niet aangedaan, ook al moet het de mooiste stad van de Camino zijn. Ik weet uit ervaring dat ik even door zo'n stad stap, een kerkje kiek en basiliek bezoekt, maar het gaat te vlug en de opgedane indrukken en informatie beklijven niet. Eens een cultuurbarbaren, altijd een cultuurbarbaren. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik deze streek nog eens met een meer cultuurhistorische insteek ga bezoeken, wie weet op de fiets.
Inmiddels ben ik neergestreken in een gat dat El Ganso heet, een gehucht van niets en vroeger nog minder. Door de groei van het pelgrimgebeuren is het dorp opgeknapt en zijn er twee bars en restaurants, twee herbergen en één kerk die nooit weggeweest is. Ik zit nu temidden van de wandelaars, wel in een eigen kamer. Hun ritme is nogal anders, vroeg erin en vroeg eruit, sommigen al om half vijf. Zo kan men langer in de verkoeling lopen. Ik ben nooit een vroege vogel geweest.
El Ganso ligt halverwege de klim over de laatste bergkam, op een hoogte van 1015 meter; de stijlste delen moeten nog komen. Op de top, Cruz de Ferro, staat een ijzeren kruis met aan haar voet een berg aan voorwerpen die Pelgrims daar in de loop der tijden hebben achtergelaten. Wie het brengt tot Cruise de Ferro zal Santiago halen.
Ook heb ik via de genoemde website duidelijk gekregen hoe het nu zit met die St. Jacob de apostel, en de matamores, de Morendoder die negen eeuwen later hielp de Moren te verslaan. Het schijnt om een mythische verschijning te gaan van een man te paard die daarbij geholpen heeft. Het verhaal wil dat St. Jacob daarvoor even uit zijn graf zou zijn opgestaan, dat lag toch vlakbij, zijn resten liggen immers in Santiago de Compostella, het Jerusalem van het Westen. ( Ik laat het raadsel van programmering van de 'Vide Grenier' feesten maar voor wat het is; die schuurtjes zijn nu inmiddels toch leeg).
Na veel wikken en wegen heb ik León dus niet aangedaan, ook al moet het de mooiste stad van de Camino zijn. Ik weet uit ervaring dat ik even door zo'n stad stap, een kerkje kiek en basiliek bezoekt, maar het gaat te vlug en de opgedane indrukken en informatie beklijven niet. Eens een cultuurbarbaren, altijd een cultuurbarbaren. Ik heb wel met mezelf afgesproken dat ik deze streek nog eens met een meer cultuurhistorische insteek ga bezoeken, wie weet op de fiets.
Inmiddels ben ik neergestreken in een gat dat El Ganso heet, een gehucht van niets en vroeger nog minder. Door de groei van het pelgrimgebeuren is het dorp opgeknapt en zijn er twee bars en restaurants, twee herbergen en één kerk die nooit weggeweest is. Ik zit nu temidden van de wandelaars, wel in een eigen kamer. Hun ritme is nogal anders, vroeg erin en vroeg eruit, sommigen al om half vijf. Zo kan men langer in de verkoeling lopen. Ik ben nooit een vroege vogel geweest.
El Ganso ligt halverwege de klim over de laatste bergkam, op een hoogte van 1015 meter; de stijlste delen moeten nog komen. Op de top, Cruz de Ferro, staat een ijzeren kruis met aan haar voet een berg aan voorwerpen die Pelgrims daar in de loop der tijden hebben achtergelaten. Wie het brengt tot Cruise de Ferro zal Santiago halen.
IK vertrek nu zelf zodat ik je boeiende reisverhalen even zal moeten missen. Ik lees ze later wel verder. Top gedaan tot nu toe en ook een goede aankomst en terugreis (zal wel niet op de fiets zijn) gewenst.
Steven.
Heb net ook de foto's bekeken en die mogen er ook zijn, vooral die ene foto waarop ik kan zien dat je al lekkere fietskuiten hebt gekregen
Hoe ga je eigenlijk terug naar Nederland ?
In ieder geval veel succes met je klim morgen .
Groeten Gerard
Je bent al een heel eind; de vorige dagen lees ik nog 'ns na.
'Vandaag' ben je -cultuurbarbaar zijnde- onder León doorgereden. Daar is niks mis mee; dat doen er wel meer. En inderdaad, de stad geeft veel indrukken. Maar dat doet -denk ik- de hele camino. Ook in het gehucht El Ganso, het Spaanse Ganzendorp. Het is alleen 'jammer' -vind ik- als je op de camino alleen maar met fietsen bezig bent, terwijl er om je heen zoveel te zien is. En te genieten van een lekker hapje en drankje.
Maar ieder maakt zijn eigen keus. Prima.
Ultreia!