Saint-Brévin-les-Pins - Pornichet (30 km)

17 juli 2019 - Pornichet, Frankrijk

Een rustig dagje. Wat moet je daar nu weer over schrijven vroeg Nelly zich af. En ik mezelf ook wel.

Opgestaan, gedoucht en de tent afgebroken. De fietsen ge- en bepakt en over de promenade naar het centrum van St. Brévin gereden. Bij het Office du Tourisme, waar we het eerst langskwamen, wat foldertjes over de regio verzameld om bij het ontbijt te kijken hoe we het verder zouden aanpakken de komende dagen. Bij de boulangerie twee croissanten gescoord en een sandwich jambon beurre waar kaas op zat. De croissanten bij de bakker soldaat gemaakt en 100 meter verderop in een bar de sandwich onder het genot van een 'grand café crème' en de plannen uitgewerkt. Nog een tweede koffie genomen; deze hier was niet alleen groot maar ook erg lekker. Prijs viel mee. Toch nog even geld uit de muur gehaald, muren zat. Vervolgens naar de supermarkt waar je 'U' tegen zegt voor de proviand (1 baguette, 2 bananen, 1 droge worst en 1flesje sinaasappelsap).

Omdat we aanstaande zaterdag met de fietsbus uit St. Nazaire terug naar Nederland gaan en er aan de overkant van de Loire een paar aardige fietsroutes zijn uitgezet die we de komende dagen kunnen uitproberen, naar de vertrekplaats van de gratis navette over de tuibrug gefietst: een fiatbusje met aanhangwagen voor acht fietsen. We waren net op tijd want een minuut later kwam er nog een groep aan die niet allemaal meer meekonden. De fietsen geladen en vastgezet en met de bus over de brug gekomen. De fietsen weer van de aanhangwagen afgehaald en om een scheepswerf heen gefietst waar minstens drie kolossale cruiseschepen in verschillende stadia van aanbouw lagen.

Bij het VVV van St. Nazaire naar informatie over wat rustigere campings gevraagd. En het mobieltje een beetje opgeladen (gratis service). Het was geen gemakkelijke vraag naar een camping waar je niet vermaakt wordt en waar kamperen nog kamperen is. We kregen twee op-hoop-van-zegen-adressen, beide via de Vélocéan, een bewegwijzerde fietsroute te bereiken.

Wij op zoek naar de route en en passant in het park bij de Mairie geluncht. De bordjes van de Vélocéan gevonden. Maar ze gingen de verkeerde kant. Teruggereden en via een mooi bospad langs een gezellig binnenmeertje bij de eerste camping aangekomen. Over de camping gefietst: allemaal chalets en nauwelijks of geen geschikte plaats voor trekkers en tentkampeerders gezien. De tweede camping helemaal niet gevonden. Toen maar naar de kust doorgefietst en in Pornichet een kop koffie gedronken. Nog groter dan die van vanochtend. Om ons verder gezoek en een te geanimeerde camping te besparen via Booming.com een hotelletje geboekt. Was maar 500 meter verderop en onze kamer bleek een terras te hebben. Daar hebben we getafeld, afhaal-Thai met Tingtao bier, die we dus ook zijn wezen ophalen.

De dag afgesloten met een winderige wandeling over het strand.

Zo ziet een rustig dagje er dus uit.

2 Reacties

  1. Edwin:
    18 juli 2019
    Hoi André, Ouderwets kamperen met de fiets wordt binnen 10 jaar misschien wel iets voor een alternatief attractiepark. Groet, Edwin
  2. André Boon:
    21 juli 2019
    We zijn een uitstervend ras. Maar ik heb er niet minder plezplezier in, ook al wordt je soms weggemoffeld tussen de chalets, zoals kerken in New York tussen de wolkenkrabber.