Dag 22: Santo Domingo de la Calzada - Burgos (89 km)

6 juni 2016 - Burgos, Spanje

Na de Kathedraal van Santo Domingo de la Calzada te hebben bezocht, een stempel te hebben gescoord en een echte Jacobusschelp te hebben gekocht, op weg naar Burgos. In de verte pakten de gitzwarte wolken zich samen. Met 5 kilometer aflopend vals plat stort je je dan wel weer erg snel de regen in. Als een bijbels wonder weken de wolken en bleef het droog, heel de dag. De enige die tegenspartelde was de wind.

"De kortste verbinding tussen twee punten is niet noodzakelijkerwijs een rechte lijn", plachte Professor Van Lier in zijn filosofische overwegingen te zeggen als hij via het Wageningse arboretum naar zijn werk had gelopen. De route van vandaag was er vooral op gericht een drukke verkeersader tussen Santo Domingo en Burgos te ontlopen. Dat is aardig gelukt, maar niet altijd. Dat betekende wel zeven kilometer meer, het aantal klimmetjes bleef gelijk. Maar de route was een ommetje waard. In al die uren heb ik misschien met een handvol auto's te maken gehad en één fietser, Frédéric, de zoveelste Vlaming die iets vlugger fietst. We staan wel op dezelfde camping.
De wandelende pelgrims volgen een pad dichter bij de autoweg. Ik heb er dan ook nauwelijks getroffen, behalve tijdens de lunch in Belorado waar het plein en de terrassen volstroomde met pelgrims, een enkeling vergezeld van een hond. Én op een oversteek van die snelweg iwaar een stel van het rechte pad was geraakt en te dicht bij de N120 was gekomen. De toevallig passerende taxi die ze aanklachten droeg rood licht en was dus vol.

Mooi was de tocht dus wel, maar literair niet inspirerend. Daarom een nieuwe uit de oude doos, eentje van gisteren. Ik was op een gezellig pleintje vlak bij Casa Rey Pedro I gaan eten bij een pizza- en paellatent. Toen ik wilde afrekenen bleek ik tot mijn schrik mijn portemonnee niet bij me te hebben. Ik legde het probleem aan de baas-kelner uit, stelde in mijn beste Spaans voor mijn smartphone als onderpand te geven en liet hem de kaart zien waarmee in Red Pedro alle deuren open gaan en lichten gaan branden. Hij snapte het. Onderpand was niet nodig, er was er immers een om de hoek. Terwijl ik snel naar de Hostal liep langs een bank drong het langzaam tot me door dat de kelnerbaas gedacht moet hebben dat ik met die smartcard geld uit de muur ging trekken. Had dat maar gekund. Enfin, toen ik iets later dan de man verwacht had terugkeerde om de rekening te betalen reageerde hij zichtbaar opgelucht. Uit dankbaarheid kreeg ik een zakje chips voor manhana. Moet je in zo'n geval nu fooi geven?

De chips, die uitgebakken spekjes bleken te zijn, kwamen vandaag goed te pas toen ik aan het eind van de dag nog een helling 'kort 700 meter tot 14%' voor mijn kiezen kreeg. Ik heb het fietsen toen laten lopen. Ook de kilometerteller bleef op nul staan.

3 Reacties

  1. Klaas Swart:
    6 juni 2016
    André, je bent niet bij te houden, nu al in Burgos!
    Volgende etappe Léon? Daar ben ik een keer voor een congres geweest, toen was het daar koud! (was in april, dus jij zult het vast wel warmer treffen).
    Vergeet niet om onderweg voldoende te genieten, dan maar ten koste van de snelheid.
  2. Basia van Zwieten:
    7 juni 2016
    hi Benno-André,
    Kan ik zo denken dat de pelgrimsfietstocht eigenlijk voor de volhouders is? Het is zeer uitdagend (denk ik) omdat men dit meestal in zijn/haar eentje doet.
    Die vrouw, de schrijfster van dat boek liep niet op de hoge hakken. Grapje zeker?! Ze had een of ander emotioneel probleem en ze wilde dat probleem overwinnen door zich aan de moeilijkheden bloot te stellen. Dus ze wist dat er niet makkelijk zou zijn. En dat lukte haar heel goed. Merk je ook bepaalde veranderingen bij jou?
    We hebben in Nederland al een paar dagen heel aangenaam mooi weer. De zomerwarmte. Heerlijk. En de echte bridge-zomercompetitie is al begonnen. Ook heerlijk. Fijne fietsdag, Basia
  3. André Boon:
    7 juni 2016
    Het boek waarover ik gehoord had, ging echt over iemand op hoge hakken. Er zullen meerdere boekjes over de Camino zijn. Ik schat dat de verhouding alleengaanden -paren 60-40 is. Vandaag trof ik een drietal uit NL. Veranderingen? Niet zo heel evident. Fysiek wel dat het lichaam nog heel wat aankan. En dat stemt goed; ook afstand nemen van de dagelijkse dingen bevalt me wel. Ff los van het bridgen bijvoorbeeld, kan geen kwaad ☺.