Dag 14: Angoulême - St. Aulaye (62 km)

29 mei 2016 - Saint-Aulaye, Frankrijk

De ochtend maar eens begonnen met het bekijken van de buienradar. Weeronline geeft echter alleen de buien van de afgelopen twee uur aan en kijkt niet vooruit. Dat schiet niet op, zeker niet als blijkt dat er uit het wolkendek de afgelopen uren steeds nieuwe buitjes opspatten die daarvoor nog niet tot ontwikkeling waren gekomen. Dus eerst maar eens een Franse meteo-app installeren, ik kan tot 12.00 in het hotel blijven. Ook dat schiet niet op.

Uiteindelijk om een uur of elf de regen ingereden. Naar het zuiden zag het er niet al te zwart uit. Dan maar een korter ritje, kilometers zijn er om gemaakt te worden. Ik had een drietal etappe plaatsen op het oog, de verste dik 60 km verderop.

Het kostte weer moeite het rechte pad te vinden, maar leverde dit keer wel een aantrekkelijk tochtje door de oude binnenstad van Angoulême op. Net toen ik overwoog bij een nabij gelegen politiebureau de weg te vragen, de politie weet immers nog meer dan een bibliothecaresse al mogen ze niet alles vertellen, bleek ik op een kruispunt uit het routeboekje te staan waar ik min of meer naar op zoek was. Het duurde nog een paar honderd meter eer ik doorhad dat ik precies van de andere kant was gekomen dan ik dacht. Óf het pijltje in de routebeschrijving staat faliekant fout, óf ik ben eerder bij een verkeerde kerk afgeslagen.

Mijn inschatting dat het naar het zuiden mee zou vallen met de regen werd al gauw bewaarheid. Al in Peusec, een voorstadje van Angoulême, werd het droog.

Uit een reisblog wist ik dat er een andere André uit Amsterdam achter me aanzat en dat hij er goed de gang in had. Op een gegeven moment ontwaarde ik in mijn achteruitkijkspiegel achter me, waar anders?, een gestaag naderende rode stip. "Daar zullen we hem hebben", dacht ik. Maar het was Bob, 'n Belg die de Dolomieten al bedwongen had en geen partij voor een Boon uit het bultloze Bennekom. We fietsten samen een stuk op, wisselden wat ervaringen uit, hij in vlekkeloos Vlaams, ik in nederig Nederlands en lieten de regen op ons neerdalen. En toen verdween de rode duivel langzaam uit zicht, heuvel op.

De buien kwamen en gingen, net als de klimmetjes en de departementale wegen, D33, D567, D18, etc. Tijdens zo'n bui, een creatieve, heb ik een spel voor fietsende pelgrims ontworpen: Bingo. In plaats van cijfers bevatten de vakjes van de kaart een combinatie van de letter D en een cijfer, welke gezamenlijk staan voor de Departementale weg waarover men rijdt.

Veel intelligenter is het vandaag niet geworden. Ik moet nog uitvinden waarom al die dorpsfeesten met "Vide Grenier" zo'n beetje in hetzelfde weekend worden gehouden. Misschien zit er niet zo veel graan meer in die schuren. En de mensen moet toch wat te eten hebben. Ook ben ik er nog niet uit hoe het nu precies met St Jacob zit. Ik dacht dat het een van de twaalf apostelen was, maar hij blijkt ook ruim 900 na Christus de Moren een kopje kleiner te hebben gemaakt. Waren toen de wonderen ook al niet de wereld uit?

Het was zondag en bijna alle winkels gesloten. Achteraf toch een beetje spijt dat ik in die buurtwinkel van Angoulême geen biologische banaan heb gekocht. Ik was bijna door mijn graankoekjes heen en moest verder teren op een stokoud brood, meergranen dat wel. In het tweede plaatsje dat ik op het oog had, bleek zelfs het restaurant complet, om er geen misverstanden over te laten bestaan goed vertaald in "full". Dat het ook nog vol was nadat er gasten waren vertrokken deed daar niets aan af. Vol is vol.

Het restaurant in het detde plaatsje, Saint Aulay, was ook gesloten. Maar het hotel bood de gelegenheid aan te bellen. Ik wilde niet verder omdat de voorzieningen de eerstvolgende 40 km schaars werden en ook omdat Bob verteld had nog weleens voor een gesloten deur te hebben gestaan, of een telefoontje niet beantwoord kreeg. Ik aangebeld dus. Het duurde even eer de gastvrouw slaperig de deur open deed. Ik vermoed dat ze een telefoontje niet opgenomen zou hebben. Maar ook al was en ben ik de enige gast, de plek is goed, de douche warm en het bier goed gebrouwen.

En ja, vlak vóór Saint Alaye en na Laprade ging de D18 automatisch over in de D2 en had ik Bingo.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

4 Reacties

  1. Annebeth:
    30 mei 2016
    Heerlijk geschreven Andre enne Andre uit adam zit volgens mij nu in portiers nadat ie een poosje met deze slak was opgetrokken
  2. Klaas Swart:
    30 mei 2016
    Ik moest een paar van jouw blog-dagen inhalen, leuke verhalen ook al is de regen minder leuk. En 'complet' is alleen maar goed als het brood betreft.
    Je traint al aardig met klimmen, heel goed! mijn ervaring: als je op een lange klim zit wordt automatisch de weg jouw referentie-lijn en is die in jou hersenen lang niet zo steil als in werkelijkheid. Een troostrijke gedachte, toch? Daarom zou ik kiezen voor de Col du Somport.
    Volgens mij rijd je nu de Perigord Noir in, laat het daar niet al te donker en zwart zijn!
    succes maar weer.
  3. André Boon:
    30 mei 2016
    Hoi Klaas, ja ook als gepensioneerde kun je achterstand oplopen. Dank voor je advies over de Somport. Neem ik mee, jouw adviezen deugen wel. Grappig die ervaring over het klimmen. De techniek die ik in het verslag van maandag beschrijf komt er inderdaad op neer dat je eigenlijk alleen naar op de weg gefixeerd raakt.
  4. André Boon:
    30 mei 2016
    Nou Annebeth voor een slak sjees je wel. Ik zal de komende dagen toch in mijn spiegel blijven kijken.